No i stało się to co Roch już kilka razy odłożył w czasie. Hamulce nie wytrzymały próby czasu i zaczęły cieknąć. Nie ma się co dziwić, sam Roch miał je już z 10 lat, a odkupił je jako używane, więc miały one około lat 15, jak nie więcej. W wieku geriatrycznym wycieki są dopuszczalne, a zaprzyjaźniony W. już w zeszłym roku mówił, że jak zaczną cieknąć to już nie będzie sensu ich ratować. Kiedyś trzeba wyłączyć respirator i przestać sztucznie podtrzymywać je przy życiu.
I taka właśnie chwila nastąpiła. Roch nie chciał wydawać góry cebulionów na nowe hamulce, ale w końcu trzeba jakoś rower zatrzymać no i przecież to do roweru, a nie jakaś tam pierdoła. Koniec końców Roch się przekonał, Żonka dała zielone światło no i cały roczny rowerowy budżet, łącznie z prezentem urodzinowym, poszedł na hamulce. Zaprzyjaźniony W. miał akurat fajną opcję za pół darmo, więc żal było nie wziąć. I tak od kilku dni Roch ma całkiem nowe hamulce. Znowu to są Hayes ale tym razem model Prime Expert.
Hamują idealnie, wyglądają obłędnie no i działają. I to jest najważniejsze, szczególnie że teraz Młodzież chętnie roweruje. Młody potrafi jeździć 2 – 3 razy dziennie, co prawda tą samą trasą, ale górki, zjazdy i podskoki są dla niego najważniejsze. Roch tym samym przejeżdża po 20 kilometrów dziennie. Trasa z dzieciorami ma 6.5 km, a do tego Roch dokłada swoją przejażdżkę w pojedynkę.
Weekendowo Roch śmiga z Żonką, a dzieci chłoną babcie i dziadziusia. Wtedy pęka spokojnie 30 kilometrów, a w planach na ten sezon jest znacznie dłuższy wypad, ale to wymaga odpowiednich warunków. Tak więc rowerowo jest, a i dzieciory przekonały się, że w terenie jest fajnie.
Duma Rocha rozsadza jak Młody ładuje się w błoto, wywala się, po czym wstaje, otrzepuje się i jedzie dalej. Nie ma płaczu, ryku. Siada i prze do przodu. Młoda tak samo, im więcej terenu i błota tym dla nich większa frajda. Czasem, po trzecim wypadzie w to samo miejsce Roch ma dość, ale przychodzi młodzież i znowu chce jechać, więc Roch w sandałach i w kasku (kask jest obowiązkowy!) siada na rower i znowu jedzie w błoto i górki. I tak właśnie powinno być, pomimo że czasem serio Roch wolałby już nie jechać, ale widok dzieciorów, które czerpią autentyczną radość z piachu, górek i zjazdów nie daje się niczym innym zastąpić.
Zawsze znajdzie się jakaś studzienka, z której można wyskoczyć, dołek, który wybije w górę albo piach, w którym można się zakopać. I to jest czad. Takie odkrywanie różnych możliwości daje im od groma radości i zawsze jak wracają to uśmiech jest na twarzy bo znowu gdzieś udało się podskoczyć. Być może to efekt tego, że Roch czasem pokaże im Fabio Wibmera, Brandona Semenuka, Danny\’ego MacAskill, czy naszych rodzimych Braci Godziek.
Tak czy inaczej trzeba to pielęgnować, bo czym za młodu skorupka nasiąknie.. i tak dalej. Nawet jak nie będą jeździli w Red Bull\’u to każda aktywność fizyczna zaprocentuje im w przyszłości.
Roch pozdrawia Czytelników.
PS. Statystyki się rozwijają, a klameczki wyglądają tak:
Dodaj komentarz